حال گیری عظما!

سلام

دست نوشته های یک دانشجوی ایرانی در  فرانسه: 

« همین چند روز پیش بود، یک ساعت زمان گذاشتم نظر دوست فرانسوی ام را درباره ایران بر اساس آنچه رسانه ها ساخته بودند تغییر دهم.

گفت: واقعا سفر به ایران خطرناک نیست؟

گفتم: اصلا و ابدا؛ یکی از امن ترین مناطق جهان محسوب می شود و .

عکس های ایران را نشانش می دادم و از مکان های دیدنی اش تعریف می کردم.

هر چند عکس که می دید می پرسید خودت این ها را گرفتی ؟ و من تایید و تاکید که معلومه! پس کی گرفته!

فکر کنم فکر می کرد مثلا از اینترنت دانلود کردم.

بعد از دیدن عکس ها گفت دیگه واجب شد که به ایران سفر کنم و من گل از گلم شکفت و گفتم حتما اصلا هماهنگ کنیم با هم برویم.

دو روز هم نگذشته بود که اخبار ایران مرا در شوک فرو برد.

امروز که می خواستم دانشگاه بروم؛ با خودم مرور می کردم که چه خواهند پرسید احتمالا و من چه باید بگویم؟

جملات را به فرانسوی تمرین می کردم:

بنزین در کشورم گران شد؛ مثل فرانسه.

بعد گروهی از مردم به نشانه اعتراض به خیابان آمدند. مثل فرانسه.

بعد یک دفعه گروهی شدند مسلح و شروع کردند به کشتن و تخریب و سوزاندن مساجد، کتابخانه ها، مدارس دینی، بانک ها، مراکز درمانی، فروشگاه ها و حتی ماشین آمبولانس و آتش نشانی. و در این مورد  نه مثل فرانسه.

عجیب نیست؟ می شود مردم یک کشور خودشان کشور خودشان را بسوزانند؟ نه مثلا سطل زباله آتش بزنندها! نه! آمبولانس آتش بزنند که مریض به بیمارستان نرسد. درمانگاه آتش بزنند که بیماران از دست بروند. کتابخانه ها را آتش بزنند، داشته های فرهنگی شان را! مراکز دینی و کتب مقدس کشورشان را آتش بزنند و.

( بعد با خودم می گویم: حتما در شوک فرو می روند و می گویند بله طبیعی نیست!)

بعد من توضیح می دهم که:

ما اصلا نمی توانیم در کشورمان اعتراض کنیم،

یک اعتراض ساده داخلی!

می دانید چرا؟

چون تنها فرصتی که برخی که کینه از ایران و پیشرفتش دارند فرصت پیدا می کنند که پر حرص آتش بزنند، فقط و فقط این زمان است.

کافی است کمی خیابان شلوغ شود و تمام.

مثل فرانسه نیست که الان یکسال شد که هر هفته بخشی از مردم شما به نشانه اعتراض به گرانی به خیابان ها می ریزند. و همین. کسی از خارج از فرانسه شما را دعوت به تخریب می کند؟ به شما اسلحه می رساند که هم وطن های خودتان را بکشید؟ به شما خط می دهد که چگونه مراکز درمانی و کتابخانه ها را آتش بزنید؟ این جرم نیست؟

اگر هم باشند چنین کسانی! شما از چنین کسانی حرف شنوی خواهید داشت؟ شما حاضرید داشته های شهر خودتان را نابود کنید؟

در کشور من نمی توانم بشمرم چند رسانه خارج از کشور، مردم را تشویق می کنند به اعتراض و درگیری. 

در واقع مردم که برایشان مهم نیستند، مردم جاده صاف کن رسیدن آن ها به اهدافشان که نابودی ایران است هستند. شاید باورتان نشود اما آن ها اغلب ایرانی هستند! 

باور می کنید تشویق کنند مردم کشورشان را به نابود کردن کشورشان و داشته هایشان؟! چون من دیدم بعد از آن تخریب های بزرگ و وحشتناک همچنان دعوت به ادامه حضور در خیابان را دارند.

خلاصه کشور ما سرزمین عجایب است؛ 

هیچ کشوری انقدر اذیت و آزار ندیده 

هیچ کشوری انقدر دشمن به جرم استقلال نداشته 

و هیچ کشوری انقدر تحت فشار تحریم ها نبوده

و هیچ کشوری در بازه محدود چهل ساله انقدر پیشرفت نداشته!

البته:

یک مقدار بیشتر نمانده،

تا تمام شدن فشارها.

چون یک مقدار بیشتر نمانده،

تا ابرقدرت شدن ایران.

به کلاس که رسیدم، استاد اعلام کرد که پانزده روز دیگر یک اعتصاب و اعتراض فراگیر در فرانسه است که دانشگاه هم تعطیل می شود؛ در جریان باشید. خیل عادی و معمولی.

گفتم چرا: گفتند: دولت حقوق بازنشتگی را کم کرده! »

مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک دانشجوی ایرانی در فرانسه

@ninfrance